1682 - گرامى ترین آیه قرآن
قال الباقر - علیه السلام -:
اکرم ایة فى کتاب الله بسم الله الرحمن الرحیم
گرامى ترین آیه کتاب خدا ((بسم الله الرحمن الرحیم )) است . (بحارالانوار، ج 85، ص 20).
1683 - فضیلت ((بسم الله الرحمن الرحیم ))
قال عن الامام الهادى - علیه السلام -
بسم الله الرحمن الرحیم اقرب الى اسم الله الاعظم من سواد العین الى بیاضها
((بسم الله الرحمن الرحیم )) به اسم اعظم خداوند از فاصله سیاهى چشم به سفیدى آن نزدیکتر است . (تحف العقول ، ص 487).
1684 - ((بسم الله الرحمن الرحیم )) جزء حمد است
قال على - علیه السلام -
ان بسم الله الرحمن الرحیم آیة من فاتحة الکتاب ، و هى سبع ایات تمامها ببسم الله الرحمن الرحیم
((بسم الله الرحمن الرحیم آیه اى از سوره حمد است و آن هفت آیه است که این هفت آیه با ((بسم الله الرحمن الرحیم )) کامل مى گردند. (بحارالانوار، ج 85، ص 48).
1685 - آغاز کتاب الهى
قال الصادق - علیه السلام -
ما انزل الله من السماء کتابا الا و فاتحته بسم الله الرحمن الرحیم و انما کان یعرف انقضاء السورة بنزول بسم الله الرحمن الرحیم ابتداء للاخرى
خداوند کتابى را از آسمان فرو نفرستاد، مگر اینکه با ((بسم الله الرحمن الرحیم )) است که آغاز سوره اى دیگر است . (بحارالانوار، ج 85، ص 20).
1686 - بلند خواندن ((بسم الله الرحمن الرحیم ))
عن حنان بن سدیر قال :
صلیت خلف ابى عبدالله - علیه السلام - المغرب فتعوذ باجهار اعوذبالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم ، و اعوذبالله ان یحضرون ثم جهر ببسم الله الرحمن الرحیم
ابن سدیر گوید: نماز مغرب را به امام صادق (ع ) اقتدا کردم حضرت با صداى بلند گفت : اعوذبالله من الشیطان الرجیم و اعوذبالله ان یحضرون (یعنى از شیطان رانده شده به خداى ناشنوا و دانا پناه مى برم و پناه مى برم به او که شیاطین بر من حاضر شوند) سپس ((بسم الله الرحمن الرحیم )) را بلند قرائت فرمود. (بحارالانوار، ج 85، ص 35).
1687 - شروع حمد با ((بسم الله الرحمن الرحیم ))
عن ابیه - علیه السلام - عن جابر قال :
قال لى رسول الله -صلى الله علیه وآله - کیف تقراء اذا قمت فى الصلاة ؟ قال : قلت : الحمد لله رب العالمین ، قال : قل : بسم الله الرحمن الرحیم ، الحمدلله رب العالمین
رسول خدا -صلى الله علیه وآله - خطاب به جابر فرمود: هنگامى که به نماز ایستادى ، قرائت را چگونه آغاز کنى ؟ جابر عرض کرد: مى گویم : ((الحمدلله رب العالمین )) فرمود: بگو ((بسم الله الرحمن الرحیم ((بحارالانوار، ج 85، ص 48).
1688 - چرا سوره توبه با بسم الله شروع نشد
قال الصادق - علیه السلام -
علة اسقاط بسم الله الرحمن الرحیم من سورة براءة ان البسملة امان و البراءة کانت الى المشرکین فاسقط منها الامان
علت نیامدن ((بسم الله الرحمن الرحیم )) در سوره برائت این است که بسم الله ، امان است و سوره برائت ، در رد مشرکین است از این روى خداوند امان رااز آن برداشته است . (بحارالانوار، ج 85، ص 53).
1689 - اسرار ((بسم الله الرحمن الرحیم ))
عن زید بن على قال :
دخلت على ابى جعفر - علیه السلام - فذکر بسم الله الرحمن الرحیم فقال : تدرى ما نزل فى بسم الله الرحمن الرحیم فقلت لا، فقال - علیه السلام - ان رسول الله کان احسن الناس صوتا بالقران و کان یصلى بفناء الکعبة یرفع صوته و کان عتبه و شیبة ابنا ربیعة و ابوجهل و جماعة منهم یستمعون قراءته قال : و کان یکثر ترداد: بسم الله الرحمن الرحیم فیرفع بهاصوته فیقولون ان محمدا لیردد اسم ربه تردادا فیاءمرون من یقوم فیستمع علیه و یقولون اذا جاز بسم الله الرحمن الرحیم فاعلمنا حتى نقوم فنستمع قراءته فانزل الله فى ذلک و اذا ذکرت ربک فى القرآن و حده (بسم الله الرحمن الرحیم ) ولوا على ادبارهم نفورا
زیدبن على گوید: خدمت حضرت باقر (ع ) رفتم سخن از ((بسم الله الرحمن الرحیم )) چه چیزى نازل شده ؟ گفتم : نه فرمود: صداى پیامبر در خواندن قرآن ، از همه مردم بهتر بود و نماز را در پیش کعبه با صداى بلند مى خواند عتبه و شیبه فرزندان ربیعه و ابوجهل ، و گروهى دیگر از مشرکان ، به قرائت پیامبر گوش مى دادند و حضرت ((بسم الله الرحمن الرحیم )) را بسیار تکرار مى کرد و با صداى بلند مى خواند مشرکان مى گفتند: محمد (ص ) بسیار نام خداى خویش را تکرار مى کند و به کسانى که در آنجا بودند، توصیه مى کردند که وقتى از ((بسم الله الرحمن الرحیم )) گذشت ما را خبر ده تا به قرائت او گوش دهیم لذا خداوند این آیه را نازل فرمود که : ((وچون پروردگارت را به یگانگى یاد کنى با نفرت پشت مى کنند)) و مشرکان به خواندن پیامبر گوش فرا میدانند و هنگامى که ((بسم الله الرحمن الرحیم )) را مى خواند، با ناراحتى مى رفتند و چون آن را به پایان مى برد، مراجعت کرده و گوش فرا مى دادند. (بحارالانوار، ج 85، ص 3).
1690 - عظمت آیه ((بسم الله الرحمن الرحیم ))
قال الصادق - علیه السلام -
بسم الله الرحمن الرحیم احق ما جهر بها: و هى الایة التى قال الله - عزولج -: و اذا ذکرت ربک فى القرآن وحده و لوا على ادبارهم نفورا
سزاوارترین چیزها به آشکار خواندن ((بسم الله الرحمن الرحیم )) است و این همان آیه اى است که خداوند - عزوجل - فرمود: ((چون پروردگارت را به یگانگى یاد کنى با نفرت پشت مى کنند)). (بحارالانوار، ج 85، ص 82).
1691 - سیره پیامبر اسلام (ص )
عن عمره بن شمر قال :
ساءلت جعفر بن محمد - علیهما السلام - انى اؤ م قومى فاجهر ببسم الله الرحمن الرحیم ؟ قال : نعم حق فاجهر بها قد جهر بها رسول الله -صلى الله علیه وآله -
شخصى از امام صادق (ع ) پرسید: من امام جماعت قوم خود هستم آیا مى توانم ((بسم الله الرحمن الرحیم )) را بلند بخوانم ؟فرمود: آرى ، سزاوار است که بلند بخوانى ، چرا که پیامبر خدا (ص ) بلند مى خواند. (بحارالانوار، ج 85، ص 84).
1692 - تفسیر ((بسم الله الرحمن الرحیم ))
روى فى التوحید عن الرضا - علیه السلام - حین سئل عن تفسیر ((البسملة )) قال :
معنى قول القائل : بسم الله ، اى اسم على نفسى سمة من سمات الله ، و هى العبادة قال الراوى فقلت له : ما السمة ؟ قال : العلامة
در کتاب توحید از امام رضا (ع ) روایت شده است که وقتى تفسیر ((بسمله )) (بسم الله ) از حضرتش سوال شد، فرمود: معناى این که گوینده مى گوید: ((بسم الله )) این است که من برخود ((سمه )) (نشانه اى ) از سمات خدا مى نهم ؛ و آن نشانه عبادت است . راوى گفت پرسیدم : سمه یعنى چه ؟ فرمود: ((نشانه )) (التوحید، ص 229، باب 31).
1693 - دورى شیطان از ((بسم الله الرحمن الرحیم ))
قال الصادق - علیه السلام -
اذا ام الرجل القوم جاء شیطان الى الشیطان الذى هو قرین الامام فیقول هل ذکر الله ؟ یعنى هل قراء بسم الله الرحن الرحیم ؟ فان قال : نعم هرب منه و ان قال : لا، رکب عنق الامام و دلى رجلیه فى صدره فلم یزل الشیطان امام القوم حتى یفرغوا من صلاتهم
هنگامى که کسى به امامت گروهى مى ایستد، شیطان نزد شیطانى دیگر که نزدیک امام ایستاده ، مى آید و مى پرسد: آیا نام خدا را ذکر کرد؟ یعنى آیا ((بسم الله الرحمن الرحیم )) خوانده شد؟ پس اگر بگوید: آرى از امام دور مى شود و اگر بگوید: نه ، بر گردن امام سوار مى شود و پاهایش را بر سینه اش مى آویزد و بدین سان شیطان پیشاپیش آن گروه به امامت مى ایستد تا از نمازشان فارغ گردند. (بحارالانوار، ج 85، ص 20).
1694 - وجوب بلند خواندن ((بسم الله الرحمن الرحیم ))
قال الصادق - علیه السلام -
الاجهار ببسم الله الرحمن الرحیم فى الصلاة واجب
آشکار خواندن ((بسم الله الرحمن الرحیم )) در نماز واجب است . (بحارالانوار، ج 85، ص 75).
فضایل و اسرار سوره حمد:
1695 - تعلیم سوره حمد
منها ما روى عن النبى -صلى الله علیه وآله - انه قال لجابر عن عبدالله الانصارى یا جابر! الا اعلمک افضل سورة انزلها فى کتابه ؟ فقال له جابر: بلى بابى انت و امى یا رسول الله ! علمنیها قال : فعلمه (الحمد) ام الکتاب ثم قال : یا جابر! الا اخبرک عنها؟ قال : بلى ، بابى انت و امى یا رسول الله ! اخبرنى قال : هى شفاء من کل داء الا السام
از پیامبر (ص ) روایت شده که به جابر بن عبدالله انصارى فرمود: اى جابر! آیا برترین سوره اى را که خدا در کتابش نازل فرموده به تو نیاموزم ؟ جابر عرض کرد: ارى پدر و مادرم فداى تو باد اى رسول خدا آن را به من بیاموز پس رسول الله (ص ) سوره حمد (ام الکتاب ) را به او تعلیم داد و فرمود: اى جابر! آیا آگاهت نسازم از این سوره ؟ عرض کرد: چرا، پدر و مادرم فداى تو باد یارسول الله ! از آن مرا با خبر ساز فرمود: آن شفاى هر دردى است جز مرگ . (تفسیر عیاشى ، ج 1، ص 20، حدیث 9).
1696 - با ارزش ترین گنج ها
قال رسول الله -صلى الله علیه وآله -
ان الله افرد الامتنان على بفاتحة الکتاب و جعلها باءزاء القرآن العظیم و ان فاتحة الکتاب اشرف ما فى کنوز العرش
خداوند مخصوصا بر من منت گذاشت به واسطه نزول ((فاتحة الکتاب )) که آن را با کل قرآن برابر قرار داد و سوره حمد با ارزش ترین چیزى است که در گنج هاى عرش خدا است . (تفسیر برهان ، ج 1، ص 41).
1697 - ثواب قرائت حمد
قال رسول الله -صلى الله علیه وآله -
ایما مسلم قراء فاتحة الکتاب اعطى من الاجر کانما قراء ثلثى القرآن و اعطى من الاجر کانما تصدق على کل مؤ من و مؤ منة
هر مسلمانى که یک بار سوره حمد را قرائت کند اجر و ثواب قرائت دوثلث قرآن به او عطا مى شود و گویا به تمام مؤ منین تصدق کرده است . (مجمع البیان ، ج 1، ص 17، چاپ مکتبة الاسلامیة )
1698 - حمد و سوره در نماز
قال الرضا - علیه السلام -
امر الناس بالقراءة فى الصلوة لئلا یکون القرآن مهجورا مضیعا
مردم به خواندن حمد و سوره در نماز به این جهت موظف شده اند که قرآن مجید متروک و ضایع نشود. (من لایحضره الفقیه ، ج 1، ص 84).
1699 - خواندن سوره حمد در نماز
سئل ابوجعفر - علیه السلام -
عن الذى لایقراء فاتحة الکتاب فى صلاته ؟ قال : - علیه السلام - لاصلاة له الا ان یقراء بها فى جهر او اخفات
درباره کسى که در نمازش سوره حمد را نمى خواند سوال شد فرمود: نمازى که در آن سوره حمد خوانده نشود، چه بلند و چه آهسته ، نماز نیست (یعنى در همه نمازها خواندن سوره حمد واجب است ). (اصول وافى ، ج 8، ص 635).
1700 - اسم اعظم در سوره حمد
قال ابوعبدالله - علیه السلام -
اسم الله الاعظم مقطع فى ام الکتاب
اسم اعظم خداوند، در فاتحة الکتاب مندرج است . (ثواب الاعمال ، ص 233).
1701 - وجوب سوره حمد
قال الرضا - علیه السلام -
فان قال فلم امروا بالقرائة فى الصلوة لئلا یکون القرآن مهجورا مضیعا و لیکون محفوظا مدروسا فلا یضمحل و لایجهل
اگر کسى بپرسد: چرا واجب شده که در نماز قرآن خوانده شود، جواب این است که تا قرآن ترک نشود و ضایع نگردد بلکه محفوظ مانده و درس داده شود و بدین وسیله از نابودى و نخواندنش جلوگیرى شود و سوره حمد واجب شده در هر نماز، زیرا در سوره حمد خیر و حکمت دنیا وآخرت جمع شده است . (بحارالانوار، ج 85، ص 54).
1702 - تفسیر سوره حمد در بیان على - علیه السلام -
قال على - علیه السلام -
فاتحة الکتاب اعطاها الله محمدا -صلى الله علیه وآله - و امته بداء فیها بالحمد و الثناء علیه ، ثم ثنى بالدعاء لله - عزوجل - و لقد سمعت رسول الله -صلى الله علیه وآله - یقولن : قال الله - عزوجل -: قسمت الحمد بنیى و بین عبدى : فنصفها لى ، ونصفها لعبدى ، و لعبدى ما ساءل ، اذا قال العبد: بسم الله الرحمن الرحیم قال الله - عزوجل - بداء عبدى باسمى حق على ان اتمم له اموره و ابارک له فى احواله ؛ فاذا قال : الحمدلله رب العالمین قال الله - عزوجل - حمد لى عبدى ، و علم ان النعم التى له من عندى ، و البلایا التى اندفعت عنه بتطولى اشهدکم انى اضعف له نعم الدنیا لى نعیم ، الاخرة ، و ادفع عنه بلایا الاخرة ، کما دفعت عنه بلایا الدنیا، فاذا قال : الرحمن الرحیم قال الله - عزوجل - شهد لى باءنى الرحمن الرحیم اشهد کم لاوفرن من رحمتى حظه ، و لاءجزلن من عطائى نصیبه ، فاذا قال : مالک یوم الدین قال الله - عزوجل - اشهدکم کما اعترف باءنى انا المالک لیوم الدین لاءسهلن یوم الحساب ، حسابه ، ولاتقبلن حسناته و لاءتجاوزن عن سیئاته فاذا قال العبد: ایاک نعبد قال الله - عزوجل - صدق عبدى ایاى یعبد، لاء ثیبنه عن عبادته ثوابا یغبطه کل من خالفه فى عبادته لى فاذا قال : و ایاک نستعین قال الله - عزوجل - بى استعان و الى التجا اشهدکم لاعیننه على امره و لاغیثنه فى شدایده ، و لاخذن بیده یوم القیامة عند نوائبه و اذا قال : اهدنا الصراط المستقیم الى آخرها، قال الله - عزوجل -: هذا لعبدى و لعبدى ما ساءل قد استجبت لعبدى ، و اعطیته ما امل ، و امنته مما منه وجل قیل : یا امیرالمؤ منین اخبرنا عن بسم الله الرحمن الرحیم اهى من فاتحه الکتاب ؟ قال : نعم کان رسول الله -صلى الله علیه وآله - یقرؤ ها و یعدها ایة منها، و یقول فاتحة الکتاب هى السبع المثانى فضلت ببسم الله الرحمن الرحیم و هى الایة السابعة منها
سوره فاتحه را خداوند به محمد (ص ) و امت و با حمد و سپاس بر خود، آن را آغاز کرد، سپس با دعا و ثناى خداوند - عزوجل - مى فرماید: سوره حمد رامیان خود و بنده ام تقسیم کرده ام ، پس نیمى از آن من و نیمى از آن بنده من است و بنده ام هرچه (در آن ) بخواهد، به او مى دهم پس هنگامى که بنده گوید: ((بسم الله الرحمن الرحیم خداوند مى فرماید: بنده ام به نام من شروع کرده ، پس بر من لازم گشت که امورش را کامل کنم و احوالش را بر او مبارک گردانم و هنگامى که مى گوید: ((الحمدلله رب العالمین )) خداوند مى فرماید: بنده ام مرا ستایش کرد و فهمید که نعمتهایى که دارد، از نم ست و بلاهایى که از او دفع شده ، با نیروى من است شما راگواه مى گیرم که چند برابر نعمت هاى دنیایش آن در آخرت را از برگردانم ؛ به همان گونه اى که بلاهاى دنیا را از او برمى گردانم هنگامى که بگوید: ((الرحمن الرحیم )) خداوند مى فرماید: شهادت داد که من بخشنده و مهربانم ، شما را گواه مى گیرم که از رحمتم بهره او را فراوان گردانم و از عطایم سهم وى را به شهادت مى گیرم که همان گونه که اعتراف نمودکه من مالک روز رستاخیز هستم ، در روز شمار، حسابش رابر او آسان گردانم و حسناتش را بپذیردم و از گناهانش درگذرم . پس وقتى بنده بگوید: ((ایاک نعبد)) خداوند مى فرماید: بنده ام درست گفت ، او مراعبادت مى کند، من نیز به او پاداشى در قبال عبادتش بدهم که هرکسى که در عبادتش براى من با او مخالفت کرده رشک برد. پس وقتى که بگوید: ((و ایاک نستعین )) خداوند مى فرماید: از من کمک خواست و به من پناه برد، شما را به گواه مى گیرم که او را در کارش یارى کنم و در گرفتارى اش کمک کنم و در روز رستاخیز در سختى ها دستش را بگیرم . هنگامى که بگوید: ((اهدنا الصراط المستقیم )) تا آخر سوره ، خداوند بزرگ و هرچه آرزو نمود، به او دادم و هرچه که بخواهد به او میدهم ، خواسته او را اجابت کردم على (ع ) پرسیدند: یا على ! ((بسم الله الرحمن الرحیم )) بگو آیا جزئى از فاتحه است ؟ فرمود: آرى رسول خدا (ص ) آن را مى خواند و آیه اى از آن محسوبش مى فرمود، فاتحه الکتاب ، سبع المثانى (دو هفت تایى ) است و با ((بسم الله الرحمن الرحیم )) فضیلت یافته و آیه هفتم آن است . (بحارالانوار، ج 85، ص 59).
1703 - تفسیر اجمالى سوره حمد
حدیث قدسى :
قسمت الصلوة بینى وبین عبدى : فنصفها لى ، و نصفها لعبدى فاذا قال : بسم الله الرحمن الرحیم یقول الله : ذکرنى عبدى و اذا قال : الحمد الله یقول الله : حمدنى عبدى و اثنى على و هو معنى سمع الله لمن حمده و اذا قال : الرحمن الرحیم یقول الله : عظمنى عبدى و اذا قال : مالک یوم الدین یقول الله مجدنى عبدى و اذا قال : ایاک نعبد و ایاک نستعین یقول الله : هذا بینى و بین عبدى و اذا قال : اهدنا الصراط المستقیم یقول الله : هذا لعبدى و لعبدى ما سئل
من نماز را بین خود و بنده ام تقسیم کرده ام ، نیمى از آن من است و نیمش از آن بنده ام پس چون بنده گفت : ((بسم الله الرحمن الرحیم )) خداوند گوید: ((بنده ام مرا یاد کرد)) و چون بنده گفت : ((الحمدلله )) خدا فرماید: ((بنده ام مرا سپاس گزارد و ستایش گفت )) و این است معنى ((سمع الله لمن حمده )) و چون گفت : ((الرحمن الرحیم )) خداوند گوید: ((بنده ام مرا تعظیم کرد)) و چون گفت : ((مالک یوم الدین )) خدا گوید: ((بنده ام مرا تمجید کرد)) و چون گفت : ((ایاک نعبد و ایاک نستعین )) خدا مى فرماید: این بین من و بنده من است )) و چون گفت : ((اهدنا الصراط المستقیم )) خداوند مى فرماید: این از آن بنده من است و بنده ام آنچه بخواهد از آن اوست . (المحجة البیضاء، ج 1، ص 388).
1704 - معنى رحمان و رحیم
قال الصادق - علیه السلام -
الله اله کل شى ء الرحمن بجمیع خلقه و الرحیم بالمؤ منین خاصة
((الله )) یعنى : معبود تمامى اشیاء و ((رحمان )) (صفت عام است ) یعنى : بخشنده و مهربان به تمامى مخلوقات (در دنیا) و ((رحیم )) (صفت خاص است ) یعنى فقط نسبت به مؤ منان بخشنده و مهربان است (در آخرت ) (اصول کافى ، ج 1، ص 114).
1705 - رحمان ، اسم خاص خداوند
قال الصادق - علیه السلام -
الرحمن اسم خاص بصفة عامة و الرحیم اسم عام بصفة خاصة
((رحمان )) اسم مخصوص خدا است ، ولى معناى عامى دارد، ((رحیم )) اسم عامى است با معنایى خاص (که رحمت ، مخصوص بر مؤ منان در قیامت باشد). (مجمع البیان ، ج 1، ص 21).
1706 - علت خواندن سوره حمد در رکعت اول و دوم
عن الرضا - علیه السلام -
فان قال فلم جعل القراءة فى الرکعتین الاولتین و التسبیح فى الاخیرتین ؟ قیل : للفرق بین ما فرضه الله من عنده و بین ما فرضه من عند رسول الله
چنانچه سوال شود که چرا در دو رکعت اول نماز، حمد و سوره ، و در دو رکعت آخر تسبیحات اربعه واجب شده ، گفته مى شود:تافرق باشد بین دو رکعتى که خدا خودش واجب کرده (که فرض الله است ) و دو رکعتى که با خواست پیغمبرش واجب کرده (که فرض النبى است ). (بحارالانوار، ج 85، ص 88).
1707 - سوره حمد، عطیه الهى
قال رسول الله -صلى الله علیه وآله -
اعطانى الله - عزوجل - فاتحة الکتاب
خداوند سوره حمد را به من عطا کرده است . (امالى شیخ صدوق ، ص 117).
1708 - علت خواندن سوره حمد در نماز
قال الرضا - علیه السلام -
فلم امروا بالقراء فى الصلاة ؟ قیل لئلا یکون القرآن مهجورا مضیعا بل یکون محفوظا مدروسا، فلا یضمحل و لایجهل
اگر سوال شود که چرا در نماز دستور خواندن قرآن داده شده ؟ باید در پاسخ گفته شود: تا قرآن متروک تباه نگردد، (بلکه ) نگاه داشته و خوانده شود و (در نتیجه ) از بین نرود و ناشناخته نماند. (بحارالانوار، ج 85، ص 54).
1709 - تکرار ((مالک یوم الدین ))
عن على بن الحسین - علیه السلام - قال :
لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت ، لو کان القرآن معى ، و اذا کان قراء من القرآن ، ((مالک یوم الدین )) کررها و کاد ان یموت مما دخل علیه من الخوف
امام سجاد (ع ) فرمود: اگر مردم خاور و باختر بمیرند، در صورتى که قرآن همراه من باشد، وحشت نمى کنم هنگامى که ((مالک یوم الدین )) را از قرآن مى خواند، آن را بارها تکرار مى کرد و چیزى نمى ماند که از ترسى که بر او وارد شد بمیرد. (بحارالانوار، ج 85، ص 66).
1710 - معنصى صراط مستقیم
قال رسول الله -صلى الله علیه وآله -
الصراط المستقیم صراط الانبیاء و هم الذین انعم الله علیهم
صراط مستقیم همان را پیامبران است وآنان همان کسانى اند که خداوند بر آنها نعمت داده است . (تفسیر نور الثقلین ، ج 1، ص 20).
1711 - اهل بیت وصراط مستقیم
قال الصادق - علیه السلام -
و الله نحن الصراط المستقیم
به خدا قسم ! ما اهل بیت پیامبر (ص ) صراط مستقیم الهى هستیم . (تفسیر نور الثقلین ج ، 1، ص 21).
1712 - منع آیین گفتن بعد از حمد
عن محمد الحلبى ، قال الصادق - علیه السلام -
ساءلت اقول اذا فرغت من فاتحة الکتاب : امین ؟ قال : لا
محمد حلبى گوید: در پاسخ این که وقتى از خواندن سوره فاتحه فارغ شدم آمین بگویم ؟ امام صادق (ع ) فرمود: نه (بحارالانوار، ج 85، ص 53).
1713 - گفتن ((الحمدلله )) بعد از اتمام حمد
قال الصادق - علیه السلام -
اذا قراءت الفاتحة و قد فرغت من قرائتها و انت فى الصلاة فقل : الحمد لله رب العالمین
هنگامى که فاتحه را خواندى و قرائتش را به اتمام رساندى و در حال نماز بودى بگو: ((الحمدلله رب العالمین )). (بحارالانوار، ج 85، ص 60)
1714 - دو سوره در نماز نخوان
قال الصادق - علیه السلام -
لاتقرن بین السورتین فى الفریضة فاما فى النافلة فلا باءس
هیچگاه در نماز واجب ، بعد از حمد، دو سوره از قرآن را با هم نخوان ، ولى در نماز نافله اشکال ندارد. (بحارالانوار، ج 85، ص 45).
1715 - یک سوره کامل بخوانید
قال الصادق - علیه السلام -
و لاتقراء فى المکتوبة سورة ناقصة ولاباءس به فى النوافل
در نماز واجب ، کمتر از یک سوره کامل ، بعد از حمد نخوان ، اما در نمازهاى نافله اشکال ندارد. (بحارالانوار، ج 85، ص 42).
1716 - تاءثیر خواندن حمد و سوره
قال العسکرى - علیه السلام - فى تفسیره :
واذا قال بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین فقراء فاتحة الکتاب و سورة قال الله تعالى لملائکته اما ترون عبدى ؟ هذا کیف تلذذ بقرائه کلامى ؟ اشهدکم یا ملائکتى لاقولن له یوم القیامة اقراء فى جنانى و ارق فى درجاتى فلا یزال یقرء بعددکل حرف درجة من ذهب و درجة من فضة و درجة من لؤ لؤ و درجة من جوهر و درجة من زبرجد اخضر و درجة من زمرد اخضر و درجة من نور رب العزة
و زمانى که بنده ((بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین )) را قرائت کرد و فاتحة الکتاب و سوره خواند، خداوند تعالى خطاب به ملائکه خود میگوید: آیا این بنده مرا نمى بیند چگونه با قرات کلام من لذت مى برد؟ شما را شاهد مى گیرم ، اى ملائکه من ! هرآینه روز قیامت به او خواهم گفت : در بهشت من قرائت کن و به درجات (بالا) ارتقا پیدا کن ، پس او دائم قرائت مى کند و به عدد هر حرف ، درجه اى از طلا، درجه اى از نقره ، درجه اى از لؤ لؤ ، درجه اى از جوهر، درجه اى از زبرجد سبز، درجه اى از زمرد سبز و درجه اى از نور رب العزة به او عطا خواهد شد.(بحارالانوار، ج 82، ص 221).
فضایل و آثار قرائت
1717 - قرائت زیبا درنماز
قلت لابى عبدالله - الرجل یدخل فى الصلوة فیجود صلاته و یحسنها رجاء ان یستجر بعض من یراه الى هواه ؟ قال : لیس هو من الریاء؟
از امام صادق (ع ) پرسیدم اگر کسى نمازش را با قرائت زیبا و نیکو به جا آورد، به امید آنکه حاضران که او را مى بینند مجذوب شده و راه او را در پیش گیرند (آیا به نمازش اشکالى وارد مى شود؟) فرمود: این از مصادیق ریا نیست . (وسائل الشیعه ، ج 1، ص 56).
1718 - قرائت در حال ایستاده ، نشسته ، نامز و غیر نماز
عن ابى جعفر - علیه السلام - قال :
و من اقراء القرآن قائما فى صلاته کتب الله له بکل حرف مائة حسنة و من قراءه فى صلاته جالسا کتب الله له بکل حرف خمسین حنسة و من قراءه فى غیر صلاته کتب الله بکل حرف عشر حسنات
هرکس که قرآن را ایستاده در نماز بخواند، خداوند در برابر هر حرفى از آن ، صد حسنه (کار نیک ) در نامه عملش بنویسد، و هرکس قرآن را نشسته در نماز بخواند، خداوند در برابر هر حرفى از آن ، پنجاه حسنه در نامه اش ثبت فرماید و هرکس که در غیر نماز آن را بخواند، خداوند متعال در برابر هر حرفى ده حسنه براى او بنویسد. (ثواب الاعمال ، ص 227).
1719 - نحوه قرائت نماز زن
عن على بن جعفر عن اخیه - علیه السلام - قال :
ساءلته عن المراءة تؤ م النساء ماحد رفع صوتها بالقراءة ؟ قال : بقدر ما تسمع
از على بن جعفر نقل است : از موسى بن جعفر (ع ) پرسیدم : آیا زن مى تواند در امامت زنهاى دیگر قرائت را بلند به جا آورد؟ فرمود: ((به اندازه اى که خود بشنود (جایز است ) (بحارالانوار، ج 85، ص 83).
1720 - آثار قرائت
قال رسول الله -صلى الله علیه وآله -
اذ قمت الى الصلاة و توجهت و قراءت ام الکتاب و ما تیسر من السور ثم رکعت فاتمت رکوعها و سجودها و تشهدت و سلمت ، غفر لک کل ذنب فیما بینک و بین الصلاة التى قدمتها الى الصلاة المؤ خرة فهذا لک فى صلاتک
هرگاه به نماز ایستادى و توجه کردى (به سوى خداوند و با حضور قلب ، به پیشگاه او قرار گرفتى ) و فاتحة الکتاب را قرائت نمودى و در حد امکان و میسور، از سوره هاى (کوچک و یا بزرگ ) قرآن خواندى ، سپس رکوع و سجود تام و تمامى انجام دادى ، آنگاه تشهد و سلام دادى ، اثر این نماز تو، آمرزش تمامى گناهانت مى باشد که در ما بین دو نمازت مى باشد، آن نمازى که قبلا به جاى آوردى و نمازى که بعدا خواندى پس آنچه از نماز عاید تو مى گردد، همانا آمرزش کلیه گناهانت مى باشد. (بحارالانوار، ج 82، ص 205).
1721 - قرائت صد آیه در نماز
قال الصادق - علیه السلام -
من قراء مائة ایة یصلى بها فى لیلة کتب الله - عزولج - له بها قنوت لیلة
هرکس دریک شب یکصد آیه از قرآن را در نمازى بخواند، خدا به این وسیله براى او عبادت سراسر شب بنویسد.(الکافى ، ج 2، ص 445).
1722 - تلاوت آیه اى از قرآن در نماز
قال الحسین - علیه السلام -
من قراء آیة من الکتاب - عزوجل - فى صلاته قائما یکتب له بکل حرف مائة حسنة
کسى که آیه اى از قرآن را ایستاده در نماز خویش بخواند به هر حرفى صد حسنه براى او نوشته مى شود. (الکافى ، ج 2، ص 447).
1723 - رعایت ترتیل در نماز
قال الصادق - علیه السلام -
ینبغى للعبد اذا صلى ان یرتل قراءته و اذا مر بایة فیها ذکر الجنة و النار ساءل الله الجنة و تعوذ بالله من النار و اذا مر بیا ایهاالذین آمنوا قال : لبیک ربنا
سزاوار است که بنده نماز را با ترتیل (شمرده ) بخواند و آن گاه که با آیه اى که بهشت و دوزخ در آن یادآورى شده ، برخورد، از خدا بهشت را بخواهد و از آتش (دوزخ ) به او پناه ببرد و هنگامى که به آیه ((یا ایهاالذین امنوا)) مى رسد، بگوید: ((لبیک ربنا)). (بحارالانوار، ج 85، ص 34).
1724 - قرائت قرآن در نماز
قال رسول الله -صلى الله علیه وآله -
قراءة القرآن فى الصلاة افضل من قراءة القرآن فى غیرالصلاة
قرائت قرآن در نماز افضل است از غیر نماز. (مستدرک الوسائل ، ج 1، ص 292).
1725 - قرائت صد آیه در نماز شب و غیر آن
عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء مائة ایة یصلى بها فى لیلة کتب الله بها قنوت لیلة و من قراء مائتى ایة لیلة من غیر صلاة اللیل کتب الله له فى اللوح قنطارا من الحسنات ، و القنطار الف و مائتا اوقیة و الاوقیه اعظم من جبل احد
هرکس صد آیه از قرآن در نماز شب بخواند، خداوند عبادت سرتاسر آن شب را در نامه عمل وى بنویسد، و هر کس دویست آیه در غیر نماز شب بخواند، خداوند در صحیفه او قنطارى از حسنات ثبت نماید و هر قنطارى یک هزار و دویست اوقیه است و هر اوقیه بزرگتر از کوه احد است . (ثواب الاعمال ، ص 228)
1726 - ترک قرائت در نماز
سئل الکاظم - علیه السلام - عمن ترک القراءة ما حاله ؟ فقال - علیه السلام -
ان کان متعمدا فلا صلاة له ، و ان کان نسى فلا باءس
امام کاظم (ع ) در پاسخ این که اگر کسى (در نماز) قرائت را ترک کند حکمش چیست ؟ فرمود: اگر به عمد باشد، نازش درست نیست و اگر از روى فراموشى باشد، اشکال ندارد. (بحارالانوار، ج 85، ص 44).
1727 - آداب صدا در نماز
عن الصادق - علیه السلام - فى قوله تعالى :
و لاتجهر بصلاتک ولا تخافت بها قال : المخافتة ما دون سمعک و الجهر ان ترفع صوتک شدیدا
امام صادق - علیه السلام - درباره قول خداوند که مى فرماید: ولاتجهر بصلاتک و لاتخافت بها (در نماز نه صدایت را خیلى بلند کن و نه خیلى آهسته ) فرمود: ((مخافت )) یعنى طورى که نشنوى و ((جهر)) یعنى صدایت را بسیار بلند کنى . (بحارالانوار، ج 85، ص 72).
1782 - علت نزول آیه ((لاتجهر بصلاتک ))
عن ابى جعفر و ابى عبدالله - علیهماالسلام - فى قوله تعالى ((ولاتجهر بصلاتک )) قال : کان رسول الله -صلى الله علیه وآله - اذا کان بمکة جهر بصلاته فیعلم بمکانه المشرکون ، فکانوا یؤ ذونه فانزلت هذه الایة عند ذلک
امام باقر و امام صادق (ع ) درباره آیه ((ولاتجهر بصلاتک )) فرمودند: پیامبر خدا (ص ) وقتى که در مکه بودند، نماز را با صداى بلند مى خواند، در نتیجه مشرکان نتیجه جایش را یافته و آزارش مى دادند، از این رو، آیه مذکور نازل گشت . (بحارالانوار، ج 85، ص 73).
1729 - رسیدن صداى قرائت به گوش
قال على - علیه السلام -
اذ صلیت فاسمع نفسک القراءة و التکبیر و التسبیح
هنگامى که نماز مى خوانى ، قرائت و تکبیر و تسبیح را چنان به جاى آور که خود بشنوى . (بحارالانوار، ج 85، ص 76).
1730 - تفسیر آیه ((لاتجهر بصلاتک ))
عن سلیمان ، عن ابى عبدالله - علیه السلام - فى قول الله :
ولا تجهر بصلاتک الایة قال : الجهر بها رفع الصوت ، و المخافتة ما لم تسمع اذناک و بین ذلک قدر ما تسمع اذنیک
امام صادق (ع ) درباره قول خداوند ((ولاتجهر بصلاتک )) فرمود: ((جهر)) یعنى بلند کردن صدا، و ((مخافتة )) یعنى گوش تو صدا را نشنود، و میان این دو، چیزى است که گوش هایت آن را مى شنود.(بحارالانوار، ج 85، ص 73).
1731 - نحوه قرائت نماز ظهر و عصر
قال الرضا - علیه السلام -
اسمع القراءة و التسبیح اذنیک فیما لا تجهر فیه من الصلوات بالقراءة و هى الظهر و العصر، و ارفع فوق ذلک فیما تجهر فیه بالقراءة
در نمازهایى که با صداى آهسته خوانده مى شود، مثل ظهر و عصر، صداى خواندن ، حمد و تسبیح را به گوش خود برسان و در نمازهایى که با صداى بلند خوانده مى وشد، بلندتر از آن بخوان . (بحارالانوار، ج 85، ص 76).
1732 - کراهت دو سوره در نماز
قال الباقر - علیه السلام -
انما یکره ان یجمع بین السورتین فى الفریضة فاءما فى النافلة فلاباءس
کراهت دارد در نماز واجب (پس از حمد) دو سوره خوانده شود، ولى در نافله ها اشکال ندارد. (بحارالانوار، ج 85، (ص ) 53).
1733 - آداب قرائت در نمازها
عن رجاء بن ابى الضحاک ان الرضا - علیه السلام -
فى طریق خراسان کان یجهر بالقراءة فى المغرب و العشاء الاخرة و صلاة اللیل و الشفع و الوتر، و یخفى القراءة فى الظهر و العصر، و کان یجهر ببسم الله الرحمن الرحیم فى جمیع صلواته باللیل و النهار
رجاء بن ابى ضحاک گوید: امام رضا (ع ) در راه خراسان ، نماز مغرب ، و عشا و نماز شب و شفع و وتر را بلند مى خواند و نماز ظهر و عصر را آهسته ، امام بسم الله الرحمن الرحیم را در همه نمازهاى روز وشب ، بلند مى خواند. (بحارالانوار، ج 85، ص 79).
1734 - شروع قرائت با تعویذ و بسم الله
عن حنان بن سدیر قال :
صلیت خلف ابى عبدالله - علیه السلام - فتعوذ باجهار ثم جهر ببسم الله الرحمن الرحیم
حنان بن سدیر گوید: به امامت صادق (ع ) نماز مى خواندم که آن حضرت ((اعوذبالله من الشیطان الرجیم )) را و سپس ((بسم الله الرحمن الرحیم )) را بلند مى خواند. (بحارالانوار، ج 85، ص 79).
1735 - ذکر در رکعت سوم و چهارم
عن رجاء بن ابى الضحاک انه صحب الرضا - علیه السلام -
من المدینة الى مرو فقال : کان یسبح فى الاخر اوین یقول : سبحان الله و الحمدلله و لااله الاالله و الله اکبر ثلاث مرات ثم یرکع
رجاء ابن ابى ضحاک گوید: از مدینه تا مرو در خدمت امام رضا بودم و امام در دو رکعت آخر نماز سه بار مى گفت : سبحان الله و الحمدلله و لااله الاالله و الله اکبر و سپس به رکوع مى رفت . (بحارالانوار، ج 85، ص 88).
قرائت سوره هاى قرآن در نماز:
1736 - سوره هاى ابراهیم و حجر
عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء سورة ابراهیم و الحجر فى رکعتین جمیعا فى کل جمعة لم یصبه فقر ابدا ولاجنون ولابلوى
هرکس سوره ابراهیم و حجر را در رکعت اول و دوم نماز در هر هفته یک بار بخواند هیچگاه تنگدستى و دیوانگى و بلاهاى دیگر بدو نرسد (سوره ابراهیم رادر رکعت اول ، و حجر را در رکعت دوم باید بخواند). (ثواب الاعمل ، ص 239).
1737 - سوره دخان
عن ابى حمزة قال : قال ابوجعفر - علیه السلام -
من قراء سورة الدخان فى فرائضه و نوافله بعثه الله من الامنین یوم القیمة و اظله تحت عرشه ، وحاسبه حسابا یسیرا، و اعطاه کتابه بیمینه
هرکس سوره دخان را در نمازهاى واجب واجب و نافله هاى خود بخواند خداوند او را روز قیامت در زمره ایمنان برانگیزد و در سایه عرش خود جاى دهد و حسابش راآسان کشد و نامه عملش را به دست راستش دهد. (ثواب الاعمل ، ص 256).
1738 - سوره ((ق ))
عن ابى جعفر - علیه السلام - قال :
من ادمن فى فرائضه و نوافله قراءة سوره ((ق )) وسع الله علیه (فى ) رزقه و اعطاه کتابه بیمینه ، و حاسبه حسابا یسیرا
از ابوحمزه ثمالى روایت شده است که امام باقر - علیه السلام - فرمود: هرکس به خواندن سوره ((ق )) در نمازهاى واجب و مستحب خویش مداومت کند، خداوند روزى او را فراخ گرداند، و نامه عملش را به دست راستش (که علامت نجات است ) بدهد و حساب از او آسان کشد. (ثواب الاعمال ،ص 260).
1739 - سوره الرحمن
عن ابى بصیر عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
لاتدعوا قراءة سورة الرحمن و القیام بها فانها لاتقر فى قلوب المنافقین و یاءتى بها ربى یوم القیامة فى صورة ادمى فى احسن صورة و اطیب ریح حتى یقف من الله موقفا لایکون احد اقرب الى الله منها فیقول لها: ((من الذى کان بک فى الحیاة الدنیا و یدمن قراءتک ؟)) فتقول : ((یا رب فلان و فلان )) فتبیض وجوههم فیقول لهم : ((شفعوا فیمن احببتم فیشفعون حتى لا یبقى لهم غایة ولا احد یشفعون له )) فیقول لهم : ((ادخلوا الجنة و اسکنوا فیها حیث شئتم
از ابى بصیر روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: قرائت سوره ((الرحمن )) را در نماز ترک مکنید؛ چون این سوره در دل منافقان قرار نگیرد و روز قیامت خداوند آن را با صورتى چون صورت آدمى به بهترین شکل و خوشبوترین رایحه بیاورد تا در نزدیکترین پایگاه - که هیچ کس را آن قرب و نزدیکى نسبت به خداوند نباشد - بایستد، آنگاه بدو خطاب کند: ((کیانند آنان که تو راقرائت کردند در نماز ومداومت به تلاوت تو داشتند؟)) پس مى گوید: ((فلان ، فلان )) (و نام آنها را مى برد) سپس چهره آنان سفید و روشن گردد و به ایشان گوید: ((هر که را خواهید شفاعت کنید)) و آنان تا آنجا که بتوانند شفاعت کنند و کسى باقى نماند. پس از آن خداوند مى فرماید: ((داخل بهشت شوید و هر کجاى آن که خواهید منزل گزینید)) (ثواب الاعمال ،ص 262).
1740 - سوره هاى حدید و مجادله
عن الحسین بن ابى العلاء عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال : من قراء سورة الحدید و المجادلة فى صلاة فریضة ادمنها لم یعذبه الله حتى یموت ابدا و لایرى فى نفسه و لافى اهله سوء ابدا ولا خصاصة فى بدنه
از حسین بن ابى العلاء روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس در نماز واجبش مداومت کند به خواندن سوره ((حدید)) و ((مجادله )) خداوند وى را در مدت عمر هرگز عذا نکند، و در جان و خاندانش هرگز بدى نبیند، و نه خللى در بدنش . (ثواب الاعمال ،ص 264).
1741 - سوره ممتحنه
عن ابى حمزة الثمالى ، عن على بن الحسین - علیه السلام - قال :
من قراء سورة الممتحنة فى فرائضه و نوافله امتحن الله قلبه للاءیمان و نور له ، بصره و لایصیبه فقر ابدا ولاجنون فى بدنه ولافى ولده
از ابوحمزه ثمالى روایت شده که امام سجاد (ع ) فرمود: هرکس در نمازهاى واجب نافله ، خود سوره ((ممتحنه )) را قرائت کند، خداوند قلب و را به ایمان آزموده و دیده اش را نورانى کرده و فقر و دیوانگى به او و فرزندش راه نیابد. (ثواب الاعمال ،ص 265).
1742 - سوره صف
عن ابى بصیر، عن ابى جعفر - علیه السلام - قال :
من قراء سورة الصف و ادمن قراءتها فى فرائضها و نوافله صفه الله مع ملائکته و انبیائه و انبیائه المرسلین ان شاء الله
از ابوبصیر روایت شده است که امام باقر (ع ) فرمود: هرکس سوره ((صف )) را تلاوت کند و در نمازهاى واجب و نافله خود به قرائت آن مداومت نماید خداوند او را در صف فرشتگان و پیامبران مرسل خود آورد، ان شاء الله . (ثواب الاعمال ،ص 266).
1743 - سوره هاى جمعه اعلى و منافقین در نماز جمعه
عن منصور بن حازم ، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من الواجب على کل مؤ من اذا کان لنا شیعة ان یقراء فى لیلة الجمعة بالجمعة و سبح اسم ربک الاعلى و فى صلاة الظهر بالجمعة و فى المنافقین فاذا فعل ذلک فکانما یعمل بعمل رسول الله -صلى الله علیه وآله - و کان جزاؤ ه و ثوابه على الله الجنة
از منصور بن حازم روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: از جمله واجبات بر هر فرد مؤ من که از پیروان ما باشد، آن است که در شب جمعه (در نماز)سوره جمعه را (در رکعت اول ) و سوره اعلى را (در رکعت دوم ) بخواند، و درظهر روز جمعه (در رکعت اول ) سوره جمعه (و در رکعت دوم ) سوره منافقین را قرائت کند، پس چون چنین کند، گویى عملى مانند عمل رسول خدا(ص ) انجام داده است و ثواب و پاداشش برخداوند بهشت خواهد بود. (ثواب الاعمال ،ص 266).
1745 - سوره هاى طلاق و تحریم
عن الحسین بن ابى العلاء عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء سورة الطلاق و التحریم فى فریضة اعاذه الله من ان یکون یوم القیامة ممن یخاف او یحزن ، و عوفى من النار، و ادخله الله الجنة بتلاوته ایاهما و محافظته علیهما لاءنهما للنبى -صلى الله علیه وآله -؛
از حسین بن ابى العلاء روایت شده که امام صادق (ع ) فرمود: هرکه سوره طلاق و تحریم را در نمازهاى واجب خود بخواند، خدا او را در پناه خود گیرد از این که در روز قیامت از کسانى باشد که بترسد یا محزون شود و از آتش دوزخ معاف و از گزندش ایمن باشد و خداوند براى خواندن او این دو سوره را و محافظتش از آنها او را به بهشت برد؛ زیرا این دو سوره متعلق به پیغمبر(ص ) است .(ثواب الاعمال ،ص 267).
1746 - سوره تغابن
عن ابى بصیر، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء سورد التغابن فى فریضته کانت شفیعة له یوم القیامة و شاهد عدل عند من یجیز شهادتها ثم لاتفارقه حتى تدخله الجنة
از ابوبصیر روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هر کس سوره تغابن را در نماز واجبش قرائت کند، آن سوره روز قیامت شفیع او خواهد بود و خود شاهد عادلى است نزد آن کس که شهادتش را نافذ داند، و از وى جدا نگردد تا وارد بهشتش سازد. (ثواب الاعمال ،ص 267).
1747 - سوره ملک
عن ابى بصیر، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من اقراء ((تبارک الذى بیده الملک )) فى المکتوبة قبل ان ینام لم یزل فى امان الله حتى یصبح و فى امانه یوم القیامة حتى یدخل الجنة
از ابوبصیر روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس سوره ((تبارک الذى بیده الملک )) را در نماز واجب خود قبل از آنکه بخوابد (یعنى نماز عشاء) بخواند، همواره در امان خدا باشد تا صبح کند، و در قیامت نیز در امان خداست تا به بهشت رود. (ثواب الاعمال ،ص 268).
1748 - سوره ن والقلم
عن على بن میمون الصائغ قال : قال ابوعبدالله - علیه السلام
من قراء سورة : ن و القلم فى فریضة او نافلة امنه الله - عزوجل - من ان یصیبة فقر ابدا و اعاذه الله اذمات من ضمة القبر
از على بن میمون روایت شد است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس سوره ((ن والقلم )) را در نمازهاى واجب و نافله هاى خود قرائت کند، خداوند بزرگ ، همواره او را از این که دچار تنگدستى و نادارى شود حفظ فرماید، و چون از دنیا رود از عذاب قبر وفشارش او راپناه دهد. (ثواب الاعمال ،ص 268).
1749 - سوره حاقه
عن جابر، عن ابى جعفر - علیه السلام - قال :
اکثر و اقرءة سورة الحاقة فان قراءتها فى الفرائض والنوافل من الایمان بالله و رسوله لاءنها انماانزلت فى امیرالمؤ منین - علیه السلام - و معاویة و لم یسب قاریها دینه حتى یلقى الله - عزوجل -
از جابر جعفى روایت شده که امام باقر (ع ) فرمود: سوره ((الحاقه )) را بسیار قرائت کنید؛ زیرا قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحب از آثار و علایم ایمان به خدا و رسول است زیرا این سوره درباره على (ع ) و دشمنش معاویه فرود آمده است و قارى آن تا روزى که جزاى خداوند را دیدار کند، بى دین نگردد. (ثواب الاعمال ،ص 269).
1750 - سوره نوح
عن الحسین بن هاشم ، عن ابیه عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من کان یومن بالله و یقراء کتابه لایدع قراءة سورة ((انا ارسلنا نوحا الى قومه )) فاءى عبد قراءها محتسبا صابرا فى فریضة او نافلة اسکنه الله تعالى مساکن الابرار و اعطاه ثلاث جنان مع جنته کرامة من الله و زوجه مائتى حوراء و اربعة الاف ثیب ان شاء الله
از هاشم بن حیان روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس به خداوند ایمان دارد و کتاب او را تلاوت مى کند سوره ((انا ارسلنا نوحا الى قومه )) را ترک نکند، و هر بنده اى که از روى اخلاص و براى حق در یک نماز واجب و یا مستحب آن را بخواند خداوند او را در قیامت در جایگاه بندگان نیک و صالح خود مسکن دهد، و سه باغستان در بهشت به وى کرامت فرماید علاوه بر بهشتى که منزلگاه اوست ، و نیز دویست حورى بکر و چهارهزار حوریه شوهر دیده به همسرى به وى دهد، ان شاء الله (ثواب الاعمال ،ص 270)
1751 - سوره دهر
قال الصادق - علیه السلام
انا ضامن لکل من کان من شیعتنا اذا قراء فى صلاة الغداة نم یوم الخمیس هل اتى عل الانسان ثم مات من یومه او لیلة ان یدخل الجنة امنا بغیر حساب على ما فیه من ذنوب و عیوب ، و لم ینشر الله له دیوان الحساب یوم القیامة ، ولایساءل مسئلة القبر، و ان عاش کان محفوظا مستورا مصروفا عنه افات الدنیا کلها، و لم یتعرض له شى ء من هوام الارض الى الخمیس الثانى انشاء الله
هرکس از شیعیان ماکه در نماز ظهر روز پنج شنبه ، سوره ((هل اتى على الانسان )) را بخواند و درهمان روز یا شبش بمیرد، من ضامنم که بدون حساب و ایمن وارد بهشت شود، با این که گناهان و عیوبى داشته باشد و خداوند کتاب حسابش را در قیامت منتشر نمى کند و سؤ ال قبر از او نمى شود و اگر زنده بماند، از همه آفتهاى دنیا محفوظ و مصون ماند و حیوانى از درنده هاى زمین تا پنج شنبه بعد متعرض او نمى گردد ان شاء الله (بحارالانوار، ج 85،ص 66).
1752 - سوره مزمل در نماز عشاء
عن منصور بن حازم عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء سورة المزمل فى العشاء الاخرة او فى آخر اللیل کان له اللیل و النهار شاهدین مع سورة المزمل و احیاه الله حیاة طیبة و اماته میتة طیبة
از منصور بن حازم روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هر کس در نماز عشاى خود، یا درآخر شب سوره ((مزمل را تلاوت نماید، شب و روز همراه با معیت سوره ((مزمل )) براى وى شهادت دهند، و خداوند او را زنده بدارد به زندگى شایسته و پاک ، و بمیراند، به مردن پاک و طیب . (ثواب الاعمال ،ص 271).
1735 - سوره مدثر
عن محمد بن مسلم عن ابى جعفر محمد الباقر - علیه السلام - قال :
من قراء فى الفریضة سورة المدثر کان حقا على الله - عزوجل - ان یجعله مع محمد -صلى الله علیه وآله - فى درجته و لاتدر تدرکه فى الحیاة الدنیا شقاء ابدا ان شاءالله
از محمد بن مسلم روایت شده است که امام باقر (ع ) فرمود: هرکس در نماز واجبش سوره ((مدثر)) را قرائت کند، بر خداوند حق است که او را همجوار پیغمبر(ص ) فرماید در همان درجه اى که اوست ، و در زندگى این دنیایش هرگز بدبختى وشقاوت بدو راه نیابد، ان شاء الله (ثواب الاعمال ،ص 271).
1745 - سوره هاى انفطار و انشقاق
عن الحسین بن ابى العلاء قال : سمعت اباعبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء هاتین السورتین جعلهما نصب عینیه فى صلاة الفریضة و النافلة ((اذا السماء انفطرت )) و ((اذا السماء انشقت )) لم یحجبه الله من حاجته و لم یحجزه من الله حاجز، و لم یزل ینظر (الى الله و ینظر) الله الیه حتى یفرغ من حساب الناس
از حسین بن ابى العلاء روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس دو سوره ((اذا السماء انفطرت )) و ((اذا السماء انشقت )) را تلاوت کند و این دو را در نمازهاى واجب و مستحب نصب عین خود قرار دهد، خداوند او را از خواسته اش محجوب نکند و هیچ چیز بین او و خداوند مانع نشود و پیوسته به کرامات خداوند بنگرد و خداى متعال بدو نظر رحمت افکند تا هنگامى که از حساب مردمان فارغ شود.(ثواب الاعمال ،ص 274).
1755 - سوره مطففین
عن صفوان الجمال ، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء فى الفریضة ((ویل للمصفین )) اعطاه الله الامن یوم القیامة من النار و لم تره ولاتراها و لم یمر على جسر ولایحاسب یوم القیامة
از صفان جمال روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس که در نماز واجب خود سوره ((ویل للمصففین )) راقرائت کند، خداوند در قیامت برات ایمنى از آتش را بدو کرامت فرماید، به قسمتى که نه آتش او را ببیند و نه وى آتش را، و از پلى که روى جهنم است عبور نکند، و حسابش را نکشند. (ثواب الاعمال ،ص 274).
1756 - سوره بروج
عن یونس بن ظبیان ، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء ((والسماء ذات البروج )) فى فرائضه - فانها سورة النبیین - کان محشره و موقفه مع النبیین و المرسلین و الصالحین
از یونس بن ظبیان روایت شده که مام صادق (ع ) فرمود: هرکس سوره ((والسماء ذات البروج )) را در نمازهاى واجب خویش تلاوت نماید، بدین جهت که این سوره پیغمبران است - در محشر و موقف حساب ، با انبیا و فرستادگان و شایستگان خواهد بود (ثواب الاعمال ،ص 274).
1757 - سوره طارق
عن المعلى بن خنیس ، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من کانت قراءته فى فرائضه بالسماء و الطارق کانت له عندالله یوم القیامة جاه و منزلة و کان من رفقاء النبیین و اصحابهم فى الجنة
از معلى بن خنیس روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس که قرائتش در نمازهاى واجب سوره ((والسماء و الطارق )) باشد، نزد خداوند روز قیامت داراى مقام و منزلتى است ، ودر بهشت از همدمان پیمبران (ع ) و یاران آنها خواهد بود. (ثواب الاعمال ،ص 527).
1758 - سوره اعلى
عن ابى بصیر، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء ((سبح اسم ربک الاعلى )) فى فریضة او نافلة قیل له یوم القیامة ادخل الجنة من اى ابواب الجنة شئت ان شاءالله
از ابوبصیر روایت شده که امام صادق - علیه السلام - فرمود: هرکس در نماز واجب یا مستحب خود سوره ((سبح اسم ربک الاعلى )) را تلاوت کند، روز قیامت به او گفته مى شود: از هر درى از درهاى بهشت که خواهى داخل شو، به یارى خداوند. (ثواب الاعمال ،ص 275).
1759 - سوره غاشیه
عن ابى بصیر عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من ادنم قراءة ((هل اتاک حدیث الغاشیة )) فى فریضة او نافلة عشاه الله برحمته فى الدنیا و الاخرة ، و اتاه الامن یوم القیامة من عذاب النار
از ابوبصیر روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس به خواندن سوره ((هل اتاک حدیث الغاشیة )) در یکى از نمازهاى پنجگانه یا نافله هاى خود مداومت کند، خداوند در دو سرا او را به رحمت خود سراپا بپوشاند و روز قیامت برات آزادى از آتش دوزخ و عذاب به وى کرامت فرماید. (ثواب الاعمال ،ص 276).
1760 - سوره فجر
عن داود بن فرقد، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
اقرؤ وا سورة الفجر فى فرائضکم و نوافلکم فانها سورة الحسین بن على - علیه السلام - من قراءها کان مع الحسین - علیه السلام - یوم القیمة فى درجته من الجنة ، ان الله - عزوجل - عزیز حکیم
از داود بن فرقد روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: سوره فجر را در نمازهاى واجب و مستحب خود بخوانید، زیرا این سوره متعلق به حسین على (ع ) است هر کس آن را قرائت کند، در قیامت با حسین (ع ) و در جوار وى و همان درجه اى از بهشت که او منزل گزیده ، باشد و خداوند عزیز حکیم است . (ثواب الاعمال ،ص 276).
1761 - سوره بلد
عن ابى بصیر عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من کان قراءته فى فریضته ((لااقسم بهذا البلد)) کان فى الدنیا معروفا انه کان من الصالحین ، و کان فى الاخرة معروفا له من الله مکانا و کان یوم القیامة من رفقاء النبیین و الشهداء والصالحین
از ابوبصیر روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس قرائتش در نمازهاى پنجگانه سوره ((لااقسم بهذا البلد)) باشد، در این جهان از شایستگان معروف شود و در جهان دیگر از کسانى باشد که معروف است نزد خدا مکانتى دارند ودر آنجا از همدمان و همنشینان پیغمبران و شهیدان و شایستگان خواهد بود. (ثواب الاعمال ،ص 277).
1762 - سوره تین
عن شعیب العقر قوفى ، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء ((والتین )) فى فرائضه و نوافله اعطى من الجنة حیث یرضى
از شعیب عقرقونى روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس در نمازهاى واجب یا نافله اش سوره ((والتین )) را بخواند، هرکجا از بهشت را که بپسند بدو خواهند داد. (ثواب الاعمال ،ص 278).
1763 - سوره قدر عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء ((انا انزلناه )) فى فریضة من فرائض الله نادى مناد: یاعبدالله غفر الله لک ما مصى فاستاءنف العمل
از حسین بن ابى العلاء روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس در یکى از نمازهاى واجب سوره ((اناانزلناه )) را قرائت کند، منادى حق ندا در دهد: ((اى بنده خدا! خداوند گناهان پیشین تو را بیامرزید، عمل از سرگیر)). (ثواب الاعمال ،ص 279).
1764 - سوره قدر و استجابت دعا
عن ابى جعفر الجواد - علیه السلام - قال :
من قراء سورة القدر فى صلاة رفعت فى علیین مقبولة مضاعفة و من قراءها ثم دعا رفع دعاؤ ه الى اللوح ، المحفوظ مستجابا
کسى که سوره ((قدر)) را در نمازى بخواند، آن نماز، مقبول و با پاداشى چند برابر به بالا برده مى شود و کسى که آن را بخواند و سپس دعا کند، دعایش در حالى که مستجاب است به لوح محفوظ برده مى شود. (بحارالانوار، ج 85،ص 66)
1765 - سوره زلزلة
عن على بن معبد، عن ابیه ، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
لاتملوا من قراءة ((اذا زلزلت الارض )) فان من کانت قراءته فى نوافله لم یصبه الله - عزوجل - بزلزلة ابدا، و لم یمت بها، ولابصاعقة ، ولا بافة من افات الدنیا، فاذا مات امر به الى الجنة فیقول الله : عبدى ! ابحتک جنتى فاسکن منها حیث شئت و هویت ، لاممنوعا و لامدفوعا
از معبد بغدادى روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: از قرائت سوره ((اذا زلزلت الارض )) خسته نشوید؛ زیرا هرکه قرائتش درنافله این سوره باشد خداوند هرگز وى را با زلزله و صاعقه و آفات و آسیبهاى دنیایى هلاک نسازد و چون از دنیا برود، فرمان رفتن به بهشت یابد. (آنگاه خداوند بزرگ فرماید: ((اى بنده من ! بهشتم را بر تو مباح ساختم ، هرکجا از آن که خواهى منزل گزین ، بدون آن که کسى منع یا دورت کند)). (ثواب الاعمال ،ص 280).
1766 - سوره تکاثر
عن شعیب عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء سورة الهیکم التکاثر فى فریضة کتب الله له ثواب و اجر مائة شهید، و من قرءها فى نافلة کتب الله له ثواب خمسین شهیدا و صلى معه فى فریضة اربعون صفا من الملائکة ان شاءالله
از شعیب روایت شده است که امام صادق - علیه السلام - فرمود: هرکس سوره ((الهیکم التکاثر)) را در نماز واجب خود بخواند، خداوند براى او ثواب و مزد یکصد شهید ثبت فرماید و هرکس در نماز نافله آن را بخواند، ثواب پنجاه شهید براى بنویسد، و بعلاوه ، با وى در نماز واجبش چهل صف از فرشتگان همراه باشند. (ثواب الاعمال ،ص 281).
1767 - سوره مصر
عن الحسین بن ابى العلاء، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء ((و العصر)) فى نوافله بعثه الله یوم القیامة مشرقا وجهه ، ضاحکا سنة قریرا عینه حتى یدخل الجنة
از حسین بن ابى العلاء روایت شده است که حضرت صادق (ع ) فرمود: هرکس سوره ((والعصر)) را در نافله هاى خود قرائت کند، خداوند روز قیامت او را با چهره اى تابناک و لبى خندان و چشمى روشن از گور برانگیزد، تا با این حال وارد بهشت گردد. (ثواب الاعمال ،ص 282).
1768 - سوره فیل
عن ابى بصیر عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء فى فرائضه ((الم ترکیف فعل ربک باءصحاب الفیل )) شهد له یوم القیامة کل سهل و حبل و مدر باءنه کان من المصلین ، و ینادى له یوم القیامة مناد: ((صدقتم على عبدى قبلت شهادتکم له وعلیه ، ادخلوه الجنة و لاتحاسبوا فانه ممن احبه و احب عمله
از ابوبصیر روایت شده که امام صادق - علیه السلام - فرمود: هرکس در نمازهاى واجب خود سوره ((الم ترکیف فعل ربک باءصحاب الفیل )) را بخواند، شهادت بدهد در قیامت به نفع وى هر دشت و کوه و ریگزارى به اینکه وى از نمازگزان است ، و منادى حق ندا دهد، که : ((راست گفتید درباره بنده من ، شهادتتان در حق او پذیرفته گشت او را داخل بهشت گردانید و از او حساب نکشید، زیرا از کسانى است که من او وعملش را دوست میدارم )). (ثواب الاعمال ، ص 283).
1770 - سوره ماعون
عن عمروبن حارث عن ابى جعفر - علیه السلام - قال :
من قراء سورة ((ارایت الذى یکذب بالدین )) فى فرائضه و نوافله کان فیمن قبل الله - عزوجل - صلاته و صیامه و لم یحاسبه بما کان منه فى الحیاة الدنیا
از عمروبن حارث روایت شده است که امام باقر (ع ) فرمود: هرکس سوره ((ارایت الذى یکذب بالدین )) را در نمازهاى واجب و نافله هاى خود قرائت کند، از کسانى باشد که خداوند نماز و روزه اش را قبول فرموده و حساب آنچه را(از گناهان ) که در دنیا از وى سرزده ، نخواهد کشید. (ثواب الاعمال ، ص 284).
1771 - سوره هاى کافرون و توحید
عن الحسین ابى العلاء عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء ((قل یا ایها الکافرون )) و ((قل هوالله احد)) فى فریضه من الفرائض غفر الله له و لوالدیه و ما ولدا وان کان شقیا محى من دیوان الاشقیاء و اثبت فى دیوان السعداء و احیاه الله سعیدا، و اماته شهیدا و بعثه شهیدا
از حسین بن ابى العلاء روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس سوره ((قل یا ایهاالکافرون )) و ((قل هوالله احد)) را در یک نماز واجب خود بخواند، خداوند او و پدر و مادرش را و اولاد آن دو همه را بیامرزد، و چنانچه از اشقیا باشد، نام او را از دیوان آنها محو کند، و در دیوان سعدا ثبت فرماید، و او را در این جهان سعادتمند بدارد، و شهید بمیراند، و شید محشور فرماید. (ثواب الاعمال ، ص 285).
1772 - سوره کوثر
عن ابى بصیر عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من کان قراءته ((انا اعطیناک الکوثر)) فى فرائضه و نوافله سقاه الله من الکوثر یوم القیامة و کان محدثه عندرسول الله -صلى الله علیه وآله - فى اصل طوبى
از ابوبصیر روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس در نمازهاى واجب و مستحب خود سوره ((انا اعطیناک الکوثر)) را قرائت نماید، خداوند او را در قیامت از حوض کوثر سیراب فرماید، و محفلش با رسول خدا (ص ) زیر شجره طوبى باشد. (ثواب الاعمال ، ص 285).
1773 - سوره ناصر
عن کرام الخثعمى عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من قراء ((اذا جاء نصرالله و الفتح )) فى نافلة او فریضة نصره الله على جمیع اعدائه و جاء یوم القیامة و معه کتابه ینطق قد اخرجه الله من جوف قبره فیه امان من جسر جهنم و من النار و من زفیر جهنم فلا یمر على شى ء یوم القیامة الابشره و اخبره بکل خیر حتى یدخل الجنة و یفتح له فى الدنیا من اسباب الخیر ما لم یتمن و لم یخطر على قلبه
از کرام خثعمى روایت شده است که امام صادق - علیه السلام - فرمود: هرکس سوره ((اذا جاء نصر الله و الفتح )) را در نمازهاى مستحب یا واجب خود بخواند، خداوند وى را علیه همه دشمنانش یارى فرماید، و روز قیامت با نامه اى گویا که خداوند از قبر او بیرون آورده باشد به محشر آید، و آن امان نامه اى است براى عبور از پل دوزخ و از آتش و خروش آن ، و در آن روز بر هیچ چیز نگذرد، جز اینکه وى را به هر خیر و نیکى مژده دهد تا اینکه داخل بهشت شود و در این جهان درهاى خیر به روى او بازگردد، آن قدر که هرگز آرزو نداشته و بر قلبش نکرده باشد. (ثواب الاعمال ، ص 286).
1774 - سوره توحید در همه نمازها
عن منصور بن حازم عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من مضى به یوم واحد فصلى فیه خمس صلوات و لم یقراء فیها ب ((قل هوالله احد)) قیل له : یا عبدالله لست من الصلین
از منصور بن حازم روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس روزى بر او بگذرد و پنج نوبت نمازبگزراد و سوره ((قل هوالله احد)) را در آنهاقرائت نکند، بدو خطاب شود: ((اى بنده خدا! تو از نمازگزارن نیستى )). (ثواب الاعمال ، ص 287).
1775 - سوره توحید بعد ازنماز
عن ابى بکر الحضرمى عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من کان یؤ من بالله و الیوم الاخر فلا یدع ان یقراء فى دبر الفریضة ب ((قل هوالله الحد)) فانه من قراءها جمع الله له خیر الدنیا و الاخرة ، و غفر الله له ولوالدیه و ماولدا
از ابوبکر حضرمى روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس به خداوند و روز جزا ایمان دارد، خواندن ((قل هوالله احد)) را بعد از نمازهاى واجب خود ترک نکند ؛ زیرا هکه بعد از نماز آن را تلاوت کند، خداوند خیر دنیا و آخرت رابراى او فراهم آورد و او و پدر ومادرش و فرزندان پدر و مادرش همه را بیامرزد.(ثواب الاعمال ، ص 287).
1776 - سوره توحید ورفع گرفتارى
عن هارون بن خارجة عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من اصابه مرض او شدة و لم یقراء فى مرضه او شدته ب ((قل هوالله احد)) ثم مات فى مرضه او فى تلک الشدة التى نزلت به فهو من اهل النار))
و از هارون بن خارجه روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس را مرضى یا گرفتارى پیش آید و براى رفع آن ((قل هوالله احد)) را نخواند و در آن حادثه بمیرد، اهل آش است . (ثواب الاعمال ، ص 287).
1777 - تاءثیر ترک سوره توحید
عن اسحاق بن عمار، عن ابى عبدالله - علیه السلام - قال :
من مضت له جمعة و لم یقراء فیها ب ((قل هوالله احد)) ثم مات ، مات على دین ابى لهب
از اسحاق بن عمار روایت شده است که امام صادق (ع ) فرمود: هرکس هفته اى بر او بگذرد و سوره ((قل هوالله احد)) را (دانسته ) در آن (نماز) نخواندو بمیرد، بر دین ابوبلهب مرده است . (ثواب الاعمال ، ص 287).
1778 - سوره توحید و آمرزش گناهان
عن امیرالمؤ منین ، - علیه السلام - قال : قال رسول الله -صلى الله علیه وآله -:
من قراء ((قل هوالله احد)) ماءئة مرة حین یاءخذ مضجعه غفرالله له ذنوب خمسین سنة
از على (ع ) روایت شده است که رسول خدا (ص ) فرمود: هرکس هنگام خواب صد بار سوره ((قل هوالله احد)) را بخواند، گناه پنجاه سال او آمرزیده شود. (ثواب الاعمال ، ص 288).
1779 - خواندن سوره توحید در همه حال
عن السکونى عن جعفر بن محمد عن ابیه - علیهماالسلام - قال
ان النبى -صلى الله علیه وآله - صلى على سعدبن معاذ فقال : لقد وافا من الملائکة تسعون الف ملک و فیهم جبرئیل - علیه السلام - یصلون علیه ، فقلت له : یاجبرئیل استحق صلاتکم علیه ؟ فقال : بقراءة ((قل هوالله احد)) قائما وقاعدا و راکبا و ماشیا و ذاهبا و جائبا
از سکونى از حضرت صادق از پدرش (ع ) روایت شده است که رسول خدا (ص ) برجنازه سعدبن معاذ نماز گزارد و فرمود: نود هزار ملک بر او نماز خواندند، که جبرئیل در میان ایشان بود رسول خدا گوید: ((پرسیدم از جبرئیل که به چه عمل وى مستحق این شده که شما بر او نماز گزاردید؟)) گفت : ((به سبب اینکه ((قل هو الله احد)) را ایستاده و نشسته و سواره و پیاده و در حال رفتن و در حال بازگشتن و در همه حال مى خواند. (ثواب الاعمال ، ص 289).
1780 - سوره توحید بعد از نماز صبح
عن عبدالله بن حى قال : سمعت امیرالمؤ منین - علیه السلام - یقول :
من قراء ((قل هوالله احد)) احدى عشرة مرة فى دبر الفجر لم یتبعه فى ذلک الیوم ذنب و ان رعم انف الشیطان
از عبدالله بن وحى روایت شده است که گفت : از امیرالمؤ منى (ع ) شنیدم که مى فرمود: هرکس ((قل هوالله احد)) را یازده باز بعد از نماز صبح بخواند، در آن روز به گناهى دچار یا آلوده نشود؛ هرچند این برخلاف میل شیطان است . (ثواب الاعمال ، ص 289).
1781 - سوره توحید و دفع بلا
عن ابراهیم بن مهزم عن رجل سمع اباالحسن - علیه السلام - یقول :
من قدم ((قل هوالله احد)) بینه و بین جبار منعه بقراءتها بین یدیه و من خلفه و عن یمینه و عن شماله فاذا فعل ذلک رزقة الله خیره ، و منعه شره و قال : اذا خفت امرا فاقراء ایة من القرآن من حیث شئت ثم قال : اللهم اکشف عنى البلاء ثلاث مرات
از ابراهیم بن مهزم نقل شده است که مردى گفت : شنیدم از موسى بن جعفر (ع ) فرمود: هرکس پیش از آن که برجبارى وارد شود، سوره ((قل هوالله احد)) راتلاوت کند، خدا او را از هر جانب ، پیش رو، و پشت سر و سمت راست و چپ از شر آن جبار محفوظ فرماید، و چون چنین کند، خداوند نیکى آن جبار را نصیبش گرداند، و شرش را از وى دفع نماید. و نیز فرمود: هرگاه از امرى بترسى ، صد آیه از قرآن تلاوت کن ، از هرکجا که خواهى ،آنگاه سه بار بگو: ((اللهم اکشف عنى البلاء)) (یعنى خداوندا! این بلا را از من دور گردان ). (ثواب الاعمال ، ص 289).
1782 - عظمت سوره توحید
قال على بن الحسین - علیه السلام -
ان الله - عزوجل - علم انه یکون فى آخر الزمان اقوام متعمقون فانزل الله قل هوالله و الایات من سورة الحدید
چون خداوند - عزوجل - مى دانست که درآخرالزمان اقوامى به دنیا مى آیند که در مسائل عقیدتى و علمى متفکر و متعمق اند سوره توحید و آیاتى از سوره حدید رانازل فرمود. (نورالثقلین ، ج 5، ص 706).
1783 - مداومت بر سوره توحید
عن حفض بن غیاث قال : سمعت اباعبدالله - علیه السلام - یقول لرجل
اتحب البقاء فى الدنیا؟ قال : ولم قال لقراءة ((قل هوالله احد)) فسکت عنه ، قم قال من بعد ساعة : یا حفض من مات اولیائنا و شیعتنا و لم یحسن القرآن علم فى قبره لیرفع الله فیه به درجته درجات الجنة على قدر عدد آیات القران فیقال لقارى ء القران : اقراء وارق
حفص بن حارث مى گوید: شنیدم حضرت صادق (ع ) به مردى مى فرمود: تو میل دارى همیشه در دنیا باقى باشى ؟ گفت : آرى فرمود: چرا؟ گفت : براى اینکه مکرر سوره ((قل هوالله احد)) را قرائت کنم . حضرت اندکى تاءمل کرد، سپس فرمود: اى حفص ! هرکس از دوستان و شیعیان ما بمیرد و قرآن را درست نتواند بخواند در قبر به وى بیاموزند تا خداوند بدان درجه او را در بهشت بالا برد؛ زیرادرجات بهشت به عدد آیات قرآن است و به قارى گفته مى شود ((بخوان و بالا برو)) (ثواب الاعمال ، ص 290).
1784 - سوره هاى معوذتین
عن ابى جعفر - علیه السلام - قال :
من اوتر ((بالمعوذتین )) و ((قل هوالله احد)) قیل له : ((یا عبدالله ابشر فقد قبل الله وترک ))
از ابوعبیده حذاء روایت شده است که امام باقر (ع ) فرمود: هرکس در سه رکعت ناز وتر (یعنى سه رکعت شفع و وتر نماز شب ) سوره هاى فلق ، ناس را با سوره توحید قرائت کند، به او خطاب شود: ((اى بنده خدا! مژده باد تو را که خداوند وتر تو را قبول کرد)). (ثواب الاعمال ، ص 291).
منبع: جامع آیات و احادیث موضوعى نماز (جلد دوم) عباس عزیزى
