(مسأله 1114) انسان باید1 نماز را با موالات بخواند یعنی کارهای نماز مانند رکوع و سجود و تشهّد را پشت سر هم بجا اورد2 و چیزهایی را که در نماز می خواند به طوری که معمول است پشت سر هم بخواند3 و اگر به قدری بین آنها فاصله بیندازد که نگویند نماز می خواند نمازش باطل است4.
1- تبریزی: بنابراحتیاط لازم...
زنجانی: بنابراحتیاط واجب...
2- وحید: و بین آنها به اندازه ای فاصله نیندازد که صورت نماز به هم بخورد...
3- زنجانی: و اگر موالات را رعایت نکند و به قدری فاصله بیندازد که از صورت یک عمل خارج شود نمازش بنابراحتیاط واجب باطل است...
4- فاضل، نوری، مظاهری: گرچه به طور سهوی باشد.
زنجانی: نمازش بی تردید باطل است هر چند از روی سهو یا اضطرار باشد.
تبریزی: نمازش اشکال دارد.
*****
مکارم: مسأله- نمازگزار باید موالات را رعایت کند، یعنی در میان کارهای نماز، مانند رکوع و سجود و تشهّد آنقدر فاصله نیندازد که از صورت نماز خارج شود و گرنه نمازش باطل است خواه عمدا باشد یا از روی سهو.
(مسأله 1115) اگر در نماز سهوا بین حرفها یا کلمات فاصله بیندازد و فاصله به قدری نباشد که صورت نماز از بین برود1 چنانچه مشغول رکن بعد نشده باشد باید آن حرفها یا کلمات را به طور معمول بخواند2 و اگر مشغول رکن بعد شده باشد، نمازش صحیح است3.
1- فاضل، نوری: اگر در نماز عمدا بین حرفها یا کلمات فاصله بیندازد و فاصله به قدری نباشد که صورت نماز از بین برود نمازش باطل نمی شود(نوری: بنابراحتیاط واجب نمازش باطل می شود) و اگر سهوا باشد...
مظاهری: اگر در نماز عمداً بین حرف ها یا کلمات فاصله بیندازد گرچه فاصله به قدری نباشد که صورت نماز از بین برود، نمازش باطل است و اگر سهواً باشد...
2- خوئی، تبریزی، سیستانی: و در صورتی که چیزی بعد از آن خوانده شده لازم است تکرار نماید...
3- گلپایگانی، صافی، فاضل، سبحانی: مگر در تکبیره الاحرام که اگر فاصله بین کلمات آن به قدری باشد که از صورت تکبیره الاحرام خارج شود نماز باطل است.
بهجت: و احتیاط در این است که بدون عذر و سهو، از پی در پی اوردن مسامحه نکند اگر چه طوری نیست که موالات را به هم بزند.
*****
زنجانی: مسأله- انسان در نماز نباید بین حروف یا کلمات فاصله بیندازد به طوری که صورت قرائت یا ذکر از بین برود و اگر عمدا به قدری فاصله بیندازد که نگویند که قرائت یا ذکر می خواند نمازش باطل است و اگر سهوا فاصله بیندازد و فاصله به قدری نباشد که صورت نماز از بین برود، چنانچه مشغول رکن بعد نشده باشد باید آن کلمات را به طور معمول بخواند و در صورتی که چیز واجبی بعد از آن خوانده شده لازم است تکرار نماید و اگر مشغول رکن بعد شده باشد نمازش را ادامه می دهد و صحیح است.
مکارم: مسأله- اگر در بین حرفها یا کلمات قرائت یا کلمات ذکر و تشهّد سهوا فاصله بیندازد که صورت قرائت و کلمات از بین برود ولی صورت نماز از بین نرود باید برگردد و به طور صحیح بخواند، مگر آن که وارد رکن بعد شده باشد که نمازش صحیح است و بازگشت ندارد.
وحید: مسأله- اگر در نماز عمدا بین حرف ها یا کلمات به قدری فاصله بیندازد که صورت کلمه یا ترکیب کلمات به هم بخورد نمازش باطل است مگر اینکه جاهل قاصر باشد و آن فاصله به قدری باشد که صورت نماز از بین نرود ودر تکبیره الاحرام هم نباشد و اگر سهوا بین حرف ها یا کلمات فاصله بیندازد و فاصله به قدری نباشد که صورت نماز از بین برود و در تکبیره الاحرام نباشد چنانچه مشغول رکن بعد نشده باشد باید آن حرف ها یا کلمات را دوباره به طور معمول بخواند و در صورتی که چیزی بعد از آن خوانده شده لازم است تکرار نماید و اگر مشغول رکن بعد شده باشد نمازش صحیح است و اگر رکنی بعداز آن نباشد مانند تشهّد آخر چنانچه قبل از سلام ملتفت بشود باید آن قسمت و مابعد آن را دوباره بخواند و اگر بعد از سلام ملتفت شود نمازش صحیح است . و اگر بین حروف یا کلمات سلام به قدری فاصله انداخت که موالات فوت شد وظیفه اش همان است که در فراموشی سلام در مسأله [1106 و 1107] گذشت.
(مسأله 1116) طول دادن رکوع و سجود1 و خواندن سوره های بزرگ، موالات را به هم نمی زند2.
1- فاضل، مکارم: و قنوت...
2- مکارم: بلکه افضل است.
بهجت: مگر آنقدرطول بدهد که وقت نماز فوت شود مثل عمدا خواندن سوره بزرگ در نماز صبح.
*****
مظاهری: مسأله- طول دادن رکوع و سجود و قیام و قنوت و تشهّد در صورتی که موالات را به هم بزند نماز را باطل می کند، مثل آنکه سوره بقره را بعد از حمد و یا دعای ابوحمزه را در قنوت بخواند.
