شکّیات نماز 23 قسم است: هشت قسم آن 1 شکهایی است که نماز را باطل می کند2 و به شش قسم آن نباید اعتنا کرد و نه قسم دیگر آن صحیح است. 1- سیستانی: شکّیات نماز 22 قسم است: هفت قسم آن... زنجانی: شکّیات نماز25 قسم است: ده قسم آن... مظاهری: شکّیات نماز 21 قسم است : شش قسم آن... 2- وحید: هر چند بطلان در بعضی از آنها مبنی بر احتیاط است... ***** مکارم، سبحانی: مسأله- شکیات نماز 23
قسم است : 1. شک هایی است که نماز را باطل می کند و آن هشت قسم است. 2. شک
هایی که به آن نباید اعتنا کرد و آن شش قسم است. 3.شک های صحیح و آن نه قسم
است. (مکارم: که شرح همه آنها در مسائل آینده به خاص خدا می آید). شکهای باطل کننده نماز مسأله 1165- شکهایی که نماز را باطل می کند از این قرار است: اول : شکّ در شماره رکعتهای نماز دو رکعتی 1 مثل نماز صبح و نماز مسافر، ولی شکّ در شماره رکعتهای نماز مستحبّ دو رکعتی و بعضی از نمازهای احتیاط نمازرا باطل نمی کند2. دوم: شکّ در شماره رکعتهای نماز سه رکعتی، سوم: آن که در نماز چهار رکعتی شکّ کند که یک رکعت خوانده یا بیشتر. چهارم3: آن که در نماز چهار رکعتی پیش ازتمام شدن سجده دوم4 شکّ کند که دو رکعت خوانده یا بیشتر5 تفصیل این مسأله در صورت چهارم مسأله 1199 مراجعه شود6. پنجم: شکّ بین دو و پنج یا دو و بیشتر از پنج7. ششم: شکّ بین سه و شش یا سه و بیشتر از شش8. هفتم: شکّ در رکعتهای نماز که نداند چند رکعت خوانده است9. هشتم: 10 شکّ بین چهار و شش یا چهار و بیشتر از شش11 چه پیش از تمام شدن سجده دوم باشد یا بعد از آن12. ولی اگر بعد از سجده دوم شکّ بین چهار و شش یا چهار و بیشتر از شش برای او پیش آید احتیاط مستحب13 آن است که بنابر چهار بگذارد و نماز را تمام کند و بعد از نماز دو سجده سهو بجاآورد و نماز را هم دوباره بخواند. 1- خوئی، سیستانی، وحید: دو رکعتی واجب... 2- خوئی، گلپایگانی، صافی، تبریزی، سیستانی، وحید: شکّ در شماره رکعتهای نماز مستحبّ (گلپایگانی، صافی: نماز مستحبّ دو رکعتی) و نماز احتیاط ، نماز را باطل نمی کند... 3- سبحانی: سوم: آن که در نماز چهاررکعتی هر گاه طرف شک یک باشد مثل اینکه شک کند که یک رکعت خوانده یا بیشتر... 4- خوئی، تبریزی: پیش از تمام شدن ذکر (تبریزی: ذکر واجب) سجده دوم... سیستانی: پیش از داخل شدن در سجده دوم... 5- خوئی، گلپایگانی، صافی، سیستانی، تبریزی، وحید: [پایان مورد چهارم] بهجت،نوری: که در این صورت نمازش باطل است و باید اعاده کند، و بهتر آن است که عمل به حکم شکّ کرده و نماز را اعاده نماید. [پایان مورد چهارم] 6- سبحانی: چهارم: شکّ در نماز چهاررکعتی پیش از تمام شدن سجده دوم ، یعنی طرف شکّ ، دو باشد مثل اینکه شکّ کند که دو رکعت خوانده یا بیشتر... 7- وحید: ولی در این شکّ –بنابراحتیاط واجب – بنا را بر دو بگذارد و نماز را تمام کند و اعاده نماید... 8- وحید: ولی در این شکّ بنا بر احتیاط واجب بنا را بر سه بگذارد و نماز را تمام کند و اعاده نماید... 9- [مورد هفتم دررساله آیت الله سیستانی نیست] 10- سیستانی: هفتم... 11- گلپایگانی، خوئی، صافی، سبحانی: [پایان مسأله] سیستانی: به تفصیلی که خواهد آمد. [پایان مسأله] تبریزی: و شکّ بین چهار و پنج بعد از رکوع و قبل از تمام شدن سجدتین. [پایان مسأله] وحید: که احتیاط واجب آن است که بنابرچهار بگذارد و نماز را تمام کند و اعاده نماید [پایان مسأله] 12- اراکی، بهجت: [پایان مسأله] 13- نوری: احتیاط واجب... ***** زنجانی: مسأله- شکّ هایی که نماز را باطل می کند از این قرار است: اول: شکّ در شماره رکعتهای نماز دو رکعتی واجب، مثل نماز صبح و نماز مسافر و نیز بنابراحتیاط واجب شکّ در نماز احتیاط چنانچه در مسأله [1229] خواهد آمد ولی شکّ در شماره رکعتهای نماز مستحبّ نماز را باطل نمی کند. دوم: شکّ در شماره رکعت های نماز سه رکعتی. سوم: آنکه در نماز چهاررکعتی شکّ کند که یک رکعت خوانده یا بیشتر. چهارم: آنکه در نماز چهار رکعتی پیش
از تمام شدن سجده دوم شکّ کند که دو رکعت خوانده یا بیشتر.( تفصیل این امر
در ذیل صورت چهارم از مسأله [1199] خواهد آمد... پنجم: شکّ بین دو و پنج ، یا دو و بیشتر از پنج. ششم: شکّ بین سه و پنج پس از رکوع. هفتم: شکّ بین سه و شش، یا سه و بیشتر از شش. هشتم: شکّ بین چهار و پنج پس از رکوع و قبل از تمام شدن دو سجده با تفصیلی که در ذیل صورت چهارم از مسأله [1199] خواهد آمد. نهم: شکّ بین چهار و شش یا چهار و بیش از شش دهم: شکّی
که سه طرف یا بیشتر داشته باشد ، مگر شکّ بین دو و سه و چهار پس از تمام
شدن دو سجده (البته در شکّ بین سه و چهار و پنج قبل از رکوع باید بنشیند و
در نتیجه به شکّ بین دو و سه و چهار پس از تمام شدن دو سجده باز می گردد) . مکارم: مسأله- شکّ های هشت گانه ای که نماز را باطل می کند به شرح زیر است: 1- شکّ در رکعت های نماز دو رکعتی مانند نماز صبح و نماز مسافر. ولی شکّ در نمازهای مستحبّ دو رکعتی نماز را باطل نمی کند. 2- شکّ در رکعت های نماز سه رکعتی (مغرب) . 3- شکّ در نماز چهار رکعتی . هر گاه یک طرف شکّ ، یک باشد ، مثل اینکه شکّ کند یک رکعت خوانده یا سه رکعت. 4- شکّ در نمازهای چهاررکعتی پیش از تمام شدن سجده دوم در حالی که یک طرف شکّ دو باشد.( مانند شکّ دو و سه قبل از اتمام دو سجده). 5- شکّ بین دو و پنج یا بیشتر از شش. 6- شکّ بین سه و شش یا بیشتر ( البته این شکّ ها کمتر اتفاق می افتد ولی در عین حال باید حکم آن روشن شود ). 7- شکّ بین چهار و شش یا بیشتر ، ولی
در اینجا احتیاط واجب آن است که مانند شکّ چهار و پنج عمل کند، یعنی بنا را
بر چهار بگذارد و نماز را تمام کند و بعد از نماز دو سجده سهو بجا آورد و
سپس نماز را دوباره بخواند. 8- شکّ در عدد رکعت های نماز که اصلا نداند چند رکعت خوانده است. مظاهری: مسأله- شکّ هایی که نماز را باطل می کند شش مورد است: اول: شکّ در شماره رکعت های نماز دو رکعتی واجب مثل نماز صبح و نماز مسافر. دوم: شکّ در شماره رکعت های نماز سه رکعتی . سوم: آنکه در نماز چهاررکعتی شکّ کند که یک رکعت خوانده یا بیشتر. چهارم: آنکه در نماز چهاررکعتی پیش از تمام شدن سجده دوم شکّ کند که دو رکعت خوانده یا بیشتر. پنجم: شکّ در رکعات نماز در حال رکوع و سجود یا در حال رفتن به سجده یا برخاستن از سجده. ششم: شکّ در رکعت های نماز که نداند چند رکعت خوانده است. مسأله 1166- اگر یکی از شکهای باطل کننده برای انسان پیش آید1 نمی تواند نماز را به هم بزند2 ولی اگر به قدری فکر کند که شکّ پابرجا شود به هم زدن نماز مانعی ندارد. 1- گلپایگانی: و به قدری فکر کند که از پیدا شدن یقین یا گمان ناامید شود می تواند نماز را به هم بزند و از سر بگیرد. 2- زنجانی: بلکه
باید به قدری فکر کند که شکّش پابرجا شود ، بلکه بنابراحتیاط واجب باید به
قدری فکر کند که صورت نماز بهم بخورد یا از پیدا شدن یقین یا گمان ناامید
شود. خوئی، تبریزی، سیستانی: بهتر آن است که (سیستانی: به همین اندازه که شکّ او پابرجا شد) نماز را
به هم نزند بلکه به قدری فکر کند که صورت نماز به هم بخورد، یا از پیدا شدن
یقین یا گمان ناامید شود. وحید: باید به قدری فکر کند که آن شکّ مستقر شود و بعد از آن می تواند نماز را به هم بزند و بهتر آن است که به قدری فکر کند که صورت نماز به هم بخورد. بهجت: بنابراحوط نمی تواند نمازرا به هم بزند ، بلکه
باید ابتدا قدری فکرکند تا علم یا گمان به یک طرف پیدا کند ولی اگر بعد از
فکر کردن هم، شکّ او از بین نرود، به هم زدن نماز بنابرأظهر مانعی ندارد و
لازم نیست آنقدر صبر کند تا خود، ازحالت نمازگزار بیرون رود. صافی: باید نماز را به هم نزند و به قدری فکر کند که یا از صورت نمازگزار خارج شود، یا از پیدا شدن یقین یا گمان ناامید شود. مظاهری: بلکه باید به قدری فکر کند تا شکّ مستقر شود به این معنی که از پیدا شدن یقین یا گمان ناامید شود. ***** فاضل: مسأله- هرگاه برای نمازگزار شکّ پیدا شود باید مقداری
فکر کند تا شاید شکّ او برطرف شود لذا اگر شکّ او برطرف شد و نسبت به یک
طرف یقین یا گمان پیدا کرد بنا بر آن گذاشته و نماز را ادامه دهد و نمازش
صحیح است و اگر با مقداری فکر کردن چیزی یادش نیامد و به شکّ خود باقی ماند
و اصطلاحاً شکّ مستقرّ شد باید به وظیفه شاک عمل کند و اگر یکی از شکهای
مبطل مستقر شد نماز را قطع کند و در اینجا قطع نماز حرام نیست.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
